کبوتر پیشگامان

کبوتر پیشگامان

آخرین نظرات

۴۳ مطلب توسط «حسین نجفی» ثبت شده است

بشـــکفد بار دگر لالــــه‌ی رنگیـــــــن مــــــراد

غنچه‌ی ســـرخ فرو بسته‌ی دل باز شود

من نگویم که بهاری که گذشت آید باز

روزگاری که به ســـر آمده آغاز شود

روزگار دگری هست و بهاران دگر

کاشــــــــکی آینه‌ای بود درون‌بین که در او

خـــــــویـــــــــــش را مـــی‌دیـــــــــــدم

آنچه پنهان بود از آینه‌ها می‌دیدم

می‌شدیم آگه از آن نیروی پاکیزه نهاد

که به ما زیستن آموزد و جاوید شدن

پیک پیــــــــــــروزی و امید شدن

شاد بـــــــــودن هنر است

شاد کردن، هنری والاتر

لیک هرگز نپسندیم به خویش

که چو یک شکلک بی‌جان شب و روز

بی‌خـــبر از همـــــــــــه خنـــــدان باشیم

بی‌غمی عیب بزرگی است که دور از ما باد

شـــــــــــــاد بودن هــــــنر است

گر به شادی تو دل‌های دگر باشد شاد

زندگی صحـــنه‌ی یکتای هنــــــــرمندی ماست

هر کسی نغمه‌ی خود خواند و از صحنه رود

صـــــــــــــحنه پیــــــوســــته به جاست

خرّم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد

 ژاله اصفهانی



 

 خجسته میلاد گل سر سبد هستی ،‌نرگس نرجس
یوسف زهرا(س)،دردانه دوران نور چشم عاشقان ،
آرزوی مشتاقان،منتقم ال آلله ،منجی عالم بشریت ، 
صاحب العصروالزمان،حضرت مهدی عج الله تعالی 
 ظهوره روحی وارواح العالمین له الفداء  
 برمنتظران ظهورش مبارک باد 

باز گیتى پاى تا سر، مطلع الانوار شد
مطلع الانوار، گیتى از جمال یار شد

نیمه ى شعبان رسید و مولد مهدى بود
آن شهى، کو خاک راهش گلشن ابرار شد



پروردگارا

به من آرامش ده تا بپذیرم آنچه را که نمی توانم تغییر دهم .

 دلیری ده تا تغییر دهم آنچه را که می توانم تغییر دهم .

بینش ده تا تفاوت این دو را بدانم .

مرا فهم ده تا متوقع نباشم دنیا و مردم آن مطابق میل من رفتار کنند. 

دکتر علی شریعتی

 

 



برچسب‌ها: سخنان دکترعلی شریعتیسخنان آموزندهسخنان کوتاهجملات ناب 

ادامه مطلب
 

خرما نتوان خورد از این خار که کشتیم

 دیبا نتوان بافت از این پشم که رشتیم

                                                 بر لوح معاصی خط عذری نکشیدیم

                                                  پهلوی کبایر حسناتی ننوشتیم

ما کشته ی نفسیم و صد آوخ که برآید

از ما به قیامت که چرا نفس نکشتیم؟!

                                                افسوس بر این عمر گرانمایه که بگذشت

                                                 ما از سر تقصیر و خطا در نگذشتیم

دنیا که در او مرد خدا گل نسرشته است

نامرد که ماییم، چرا دل بسرشتیم؟

                                                 ایشان چو ملخ در پس زانوی ریاضت

                                                 ما، مور میان بسته روان بر در و دشتیم

پیری و جوانی پی هم چون شب و روزند

ما شب شد و روز آمد و بیدار نگشتیم

                                                  واماندگی اندر پس دیوار طبیعت

                                                 حیف است دریغا که در صلح، بهشتیم

چون مرغ بر این کنگره تا کی بتوان خواند؟

یک روز نگه کن که بر این کنگره خشتیم

                                                  ما را عجب ار پشت و پناهی بود آن روز

                                                  کامروز کسی را نه پناهیم و نه پشتیم

گر خواجه شفاعت بکند روز قیامت

شاید که ز مشاطه نرنجیم که زشتیم

                                                باشد که عنایت برسد ورنه مپندار

                                                با این عمل دوزخیان کاهل بهشتیم

سعدی مگر از خرمن اقبال بزرگان

یک خوشه ببخشند که ما تخم نکشتیم

 

سعدی

  زیبای من ،عروس ِ قشنگ ِ شمالها 
ای انـتـهای خـوب ِ همه احتمالـها
تا از خطوط ِ ممتد ِ چشمان ِ من روی
پـر می شود تمام ِ شبم از سئوالها
حوای با مرام ِ منی مـی شناسمت
می چینم از خیالِ تو سیب ِ محالها
از سایه سار آیه ی ِ رحمت رسیده ای
از یک طلوع ِ ریخته در زیـر ِ شالها
رویای کهکشانی من در تو گم شده
ای دامن ِ تو کوچه ی آهو خصالها
بالای گونه های تو فانوس ِ بندری
پیراهنت قصیده ای از پـرتـقـالها
دلواپسم بـرای شما نـازنین ِ مـن
می تـرسم از نگاه ِ سیاه ِ شغالها
بانو زمین بـرای شما آفـریده شد
تا پر شود به شوق ِ تو تقویم ِ سالها

 فانوس بندی

علی سعادتخوانی

حجم: 11.9 کیلوبایت

حجم: 8.01 کیلوبایت

حجم: 7.57 کیلوبایت

حجم: 7.05 کیلوبایت